Maandagochtend heb ik de bus genomen richting La Villegas samen met Hipatia, die elke dag op en af gaat. Na een half uurtje komen we aan in het station van La Concordia. Hipatia koopt me een beker fruit en we wachten op een collega om verder naar La Villegas door te reizen. Met vier op de achterbank rijden we nog een kwartiertje door. Ik zet snel mijn spullen af bij Carmen thuis en we vertrekken naar school. Hier is het nog warmer dan in Santo Domingo en het is een echt dorp. Hier moet je iedereen groeten, dat was in Santo Domingo ook al, maar hier echt ie-de-reen. Elke persoon die je tegenkomt moet je begroeten als je niet onbeschoft wilt overkomen.
Ik ga observeren bij Carmen, zij beheerst de taal vrij goed en spendeert dagelijks uren aan het vertalen van het werkboek. Doordat ze uit zichzelf niet veel Engels kent, zijn de vertalingen echter vaak letterlijk zo vertaalde ze Indie movies als Películas de la India. Er zijn nog twee andere leerkrachten die Engels geven, maar een van hen geeft tijdens de uren Engels nu biologie. Ik merk dat de derde leerkracht, Luz, enorm weinig Engels kent. In het algemeen is het niveau erg laag dit komt doordat geen van de leerkrachten die Engels geven een opleiding Engels heeft gehad. ’s Ochtends gaan Cármen en ik naar ‘bailoterápia’, wat volgens mij hetzelfde is als Zumba. Nadat ik over het feit dat we op het dorpsplein staan te dansen heen ben, is het eigenlijk wel fijn. Extra vermoeiend vanwege de hitte. We nemen wat foto’s met de groep en daarna huiswaarts om te douchen en aan het eten te beginnen. Na het middagmaal vertrekken we opnieuw naar school. Tegen het einde van de dag wordt een meisje naar de leraarskamer gebracht. Ze heeft een soort aanval. Ze is volledig in paniek en wringt met haar handen. Een van de leerkrachten begint haar meteen te vragen of ze drugs genomen heeft. Het meisje ontkende. Haar ouders worden gebeld en later ook de politie om haar naar het ziekenhuis te brengen. De leerkrachten gaan verder met de les en ook de directeur vertrekt, ik blijf bij haar terwijl ze op haar ouders wacht. Ondertussen is ze volledig gekalmeerd. Twee dagen later zien we haar terug op school en haar onderzoeken in het ziekenhuis waren ok. Volgens de dokter was het een paniekaanval door stress. Woensdagvoormiddag gaan we naar de Finca van de school. Hier werken de leerlingen van agricultuur op plantages van koffie, cacao etc. Terwijl Cármen aan een project werkt met de leerlingen, werk ik verder aan de uitspraaklessen omtrent klinkers (voor de leerkrachten). Heel de dag was het broeiend heet en ’s avonds begint het enorm hard te regenen. ’s Nachts is het zelf zo erg dat er water in mijn kamer lekt. Iedereen is al gaan slapen, dus ik behelp mezelf met mijn badhandoek en een kookpot. Donderdag krijg ik een soort stoofpot voorgeschoteld, met aardappeltjes verde en een vlees dat ik niet kan thuisbrengen noch kan kauwen. Misschien had ik er beter aan gedaan niet te vragen wat het vlees was, want mijn honger was meteen over. Alsof de structuur van het vlees niet erg genoeg was, kwam ik er achter dat het koeienmaag was, Bon Appétit! De hele week regent het regelmatig hard door de extreme temperaturen rond de middag. De gebouwen zijn niet echt geïsoleerd, waardoor de regen erg luid klinkt. Vaak worden lessen afgeschaft om die reden. Volgende week wordt er een standaard test van EF afgelegd. Het voorbeeld dat de leerkrachten kregen baart hen zorgen omdat het niveau vrij hoog is en omdat alles in het Engels is. In principe moeten leerlingen Engelse vragen in het Engels beantwoorden, maar in de realiteit wordt bijna elk woord in het handboek vertaald voor hen of vertalen ze het als taak thuis. Ze vragen mij om volgende week te komen om tijdens het examen de vragen te vertalen. Ik lees de brief van het ministerie nog eens na en er staat meermaals in dat het een diagnostische test is en dat het dus geen evaluatie is van noch de leerlingen noch de leerkracht. Ik zeg hen dat ze best invullen wat ze weten en dat het zo duidelijk zal zijn dat het niveau waarvan ze uitgaan op het ministerie niet het werkelijke niveau is. (wat, zoals ik in een eerdere blog vermeldde, in de handboeken ook verkeerd wordt ingeschat) Als we de test vertalen en de leerlingen helpen krijgen ze een vertekend beeld. Bovendien is er een tijdlimiet op het examen en vertalen zou dus praktisch niet lukken. Vrijdag gaat opnieuw iedereen vroeger naar huis omdat het regent… Ik vertrek dus weer richting Santo Domingo: eerst een lift met een collega, dan een bus samen met een andere collega en dan een taxi tot casa Zambrano-Montaluisa. Buen fin de semana!
2 Reacties
Deze week was een leerkracht afwezig, waardoor ik voor het eerst in mijn 'carrière' een vol uurrooster had. +/- 30 uren (van 40 min.). Dit in het derde jaar Bachillerato, wat overeenkomt met 6de middelbaar was de moeite waard! De klassen krijgen wel allemaal dezelfde leerstof, dus dat maakte het wat makkelijker. De rector zei dat ik mocht kiezen welke uren ik deed, maar wetende dat de leerlingen gewoon geen les hebben als ik niet kom, ben ik toch naar de meeste gegaan.
Donderdag vroeg Josselyn of ik mee wou naar een 'reunión'. Omdat ik graag nieuwe mensen wil leren kennen zei ik natuurlijk ja. Ik wist wel niet echt wat ze bedoelde (iets wat wel vaker gebeurt ;)). Het bleek een Barca te zijn; mensen komen samen om te praten over geloof. Josselyn's beste vriendin, Nicol, organiseert dit soort get together regelmatig. Het was best gezellig hoewel ik over God en Jezus niet echt kon meepraten, al zeker niet in het Spaans. Zaterdag gaan Josselyn Nicol en ik om een pedicure. Nicol gaat eerst en na haar te zien lijden onder de verwijdering van een ingegroeide teennagel, had ik niet zo veel zin meer. Josselyn stelde mij gerust dat het niet de standaard behandeling is. Ik genoot van een relaxerende pedicure voor maar 3 dollar! Nadien gaan we pizza in een hoorntje eten en snel nog iets drinken. Zondagochtend gaan we naar de mis, waarvan ik niets verstond dit keer, maar ik was niet alleen: de Mexicaanse (zo zag hij eruit volgens Jossy en Paula) priester viel ook niet in de smaak bij de rest van het gezin. Nog even een tripje naar de supermarkt. Hier moet ik mijn camera toch ook eens mee naar toe nemen, ze verkopen hier alles van water in zakken tot brommers. 's Namiddags gaan we opnieuw naar het zwembad met Josselyn, Nicol en haar broer (wiens naam ik kwijt ben :s). Grappig weetje hier noemen ze het stoombad sauna en de sauna 'el turco'. Even opgezocht en wij hebben het bij het rechte eind hoor ;). Daarna gaan we in het commercieel centrum een hapje eten. Veel opties voor Ecuadoriaans eten, maar ik wil toch eens wat anders dan bakbanaan met rijst dus ik bestel een hamburger, en hij was lekker! Na twee dagen regen, is het zaterdag zonnig en droog :D. We besluiten om naar een rivier te gaan een half uurtje van hier. We delen een taxi waardoor we met z'n vijven op de achterbank zitten, geen ruimte voor een foto helaas... Rond de rivier bestaat een hele business van kraampjes en er is best wel wat volk. Het water is vers doordat het net zoveel geregend heeft en er veel stroom op staat. Over het water zijn koorden gespannen waaraan je je kan vasthouden zodat je niet met de stroom wordt meegetrokken. Het water is verfrissend, maar zeker niet koud. We wandelen na een duik een stukje verder om vanop de brug foto's te nemen. We eten iets waarvan ik de naam vergat maar ik weet wel wat het is: gefrituurde bakbanaan met kaas en mayonaise. Wees gerust het is lekkerder dan het klinkt! Omdat Paula naar een fiesta gaat vertrekken we om vijf uur terug huiswaarts. 's Avonds help ik Josselyn met een taak voor Engels waarbij ze woorden moet inspreken. Josselyn werkt door tot 4 uur en deze avond blijft iedereen vrij laat op.
Zondag wordt er goed uitgeslapen. Ik krijg van een nichtje de uitnodiging om mee naar de zoo te gaan. Hier kan je druiven kopen om aan de dieren te geven zodat ze dichter komen. Ik blijf echter op een afstand en probeer mooie foto's te nemen. Daar ben ik toch in geslaagd al zeg ik het zelf ;). Omdat het zondag enorm heet was, rijden we wat later de stad rond op zoek naar een zwembad. Persoonlijk vond ik de rivier een fijnere ervaring. In het zwembad was het erg druk, de muziek was enorm luid en mensen zwommen in hun kleren. De zwembaden hier doen de onze steriel lijken... Volgende keer maar weer naar een rivier. Deze week was goed gevuld met stageactiviteiten. De leerkrachten vroegen me om een aantal onderwerpen te herhalen in de klassen en ook om een paar nieuwe dingen te geven. Eerst dacht ik dat de grootte van de klassen het me moeilijk zouden maken (in elke klas zitten minstens 30 leerlingen), maar uiteindelijk, bleek vooral hun voorkennis een probleem te zijn. In Ecuador wordt Engels gegeven vanaf 12 jaar ongeveer, toch hebben ze de basics nog niet in de jaren waar ik in lesgaf (15-18 jarigen). Dit komt omdat veel leerkrachten die Engels geven, de taal niet beheersen. De leerlingen krijgen dus heel theoretische lessen en zien de taal niet in context. Na de herhalingslessen besloot ik dus een les te geven over de Present Simple, de eerste tijd die gewoonlijk wordt aangeleerd. Het is de basis voor vele structuren die ze later zullen zien. Fingers crossed dat ze het beethebben nu.
Verder spendeerde ik heel wat uurtjes aan het maken van een video voor de scholenband met GITBO keerbergen. De ondertitels schrijven was een goede taaloefening :). Dinsdagavond leerden Josselyn en Paola een aantal Latijnse dansen aan. Ik heb nog wel wat lessen nodig voor ik een video post ;). Deze week heb ik het tropische klimaat echt kunnen ervaren, we hebben twee dagen niets dan regen gehad, maar gelukkig ook een aantal dagen lekker warm. Omdat het zo'n kort blogbericht is een aantal leuke/grappige/vreemde weetjes:
Zaterdag sliepen we uit en in de voormiddag bereid ik lessen voor en bestudeer ik het handboek dat ze hier gebruiken. Opvallend is dat heel Bachillerato hetzelfde boek gebruikt (zowel eerste, tweede als derde jaar). Elk jaar krijgen de scholen een nieuw boek van de overheid. Het is geen slecht werkboek, maar de leerstof wordt doorheen de jaren niet verder opgebouwd en de leerstof wordt niet aangepast aan de richting zo zien alle leerlingen dus hetzelfde. 's Middags eten we sla met rijst en een stoofpotje. Na het eten vertrekken we met bijna iedereen richting het centrum, enkel Carmen is er niet bij want zij is op ziekenbezoek bij haar vader en komt zondagavond pas terug. Eerst halen we Josselyns laptop op die gerepareerd moest worden. Daarna gaan we naar Bombolí en we gaan te voet naar boven. Onderweg staan er afbeeldingen van de lijdensweg van Jezus, zoals in 'de Mol'. Boven op de heuvel staat een kerk waar we deelnemen aan de mis. gelukkig is er een boekje met het transcript waardoor ik mee kan volgen. Het is een Katholieke mis en lijkt wel op een van thuis, niet dat ik zo veel weet van naar de mis gaan ;) . Toch zijn er ook veel verschillen: bij de aanvang van de mis brengen de mensen een kindje Jezus naar voren op hun knieën. Alle Katholieken hebben thuis zo een kindje Jezus en dan brengen ze die regelmatig naar de mis om te laten zegenen. Wat ik ook bijzonder vind is dat er een moment in de mis is waarop iedereen de mensen om zich heen een hand geeft en zoent en hen vrede toewenst. Bij de afloop van de mis treedt een groep in traditionele kleding op voor de kerk: Vandaag beginnen de observaties in de klassen Engels. María en Janeth stellen me alletwee voor aan hun leerlingen en stimuleren hen om vragen te stellen in het Engels. De leerlingen zijn enthousiast en erg nieuwsgierig. In deze twee lessen zie ik weinig van hoe de leerkrachten hier lesgeven (wat uiteindelijk wel het doel was). Diego vroeg me of ik een deeltje al wou geven en dat deed ik, maar uiteindelijk gaf ik de hele les. Lessen duren hier maar 40 minuten en komen vaak neer op een klein half uurtje, dus dat is sowieso sneller voorbij.
De omgang met de leerlingen is veel persoonlijker dan bij ons. Zo geven veel leerlingen hun leerkracht een zoen bij het begroeten en lopen ze vaak samen over de speelplaats. Diego rijdt me 's middags weer naar huis, waar we soep eten met popcorn en rijst en banaan. Paola en ik gaan inkopen doen in het winkelcentrum. Wanneer we terug zijn maak ik samen met Carmen Pan de Yuca (ik post het recept bij de foto's), we eten het met rijst en tonijn. Deze ochtend ging ik met Carmen mee naar school om daar te wachten tot Elke en Daniel me oppikken om 11 uur. Carmen geeft les op een lagere school en stelt me voor aan haar collega's. Van verschillenden kreeg ik de de uitnodiging om even bij hen te komen wonen. Ook de kinderen zijn superlief en nieuwsgierig.
Om elf uur wordt ik opgepikt en rijden we door naar La Concordia de la Villegas, waar de school Becerra is. Twintig minuten later komen we aan in het huis van Carmen haar familie, hier zal ik verblijven wanneer ik in Becerra les geef. Ik wordt opnieuw hartelijk verwelkomd. Carmens zoontje wil dat ik nu al blijf, maar ik moet hem teleurstellen. Na het middagmaal bezoeken we de school. Hier in la Villegas is het nog warmer dan in de stad. Daarom maakten ze de gebouwen met erg kleine ramen zodat er niet te veel zon binnenkomt, dit zorgt er wel voor dat er niet veel verluchting is. Ik geef een gelijkaardige presentatie als voordien en zit samen met Carlos, die instaat voor de scholenband. Elke rijdt terug naar Quito en Daniel en ik nemen de bus. Om aan het station te geraken, nemen we eerst een mototaxi. Het is beter verlucht en goedkoper dan een gewone taxi. Aan het station nemen we de bus, voor amper een dollar rijden we zo goed als rechtstreeks naar Santo Domingo in een bus met airco. 's Avonds hou ik me bezig met het bestuderen van het curriculum dat enorm ver staat van de realiteit van de scholen. Zo wordt er bijvoorbeeld gesuggereerd dat je de stem van leerlingen opneemt bij spreekopdrachten zodat ze zichzelf kunnen verbeteren: probeer dat maar eens in een klas van veertig leerlingen en met weinig toegang tot ICT... Om 7.30 ontbijten we in het hotel: fruit, eitjes met brood, ham en kaas en ananassap. Om 8.15 komt Daniel, mijn begeleider hier ter plekke, aan. We vertrekken meteen richting Jaime Roldós. Het eerste verschil met de scholen thuis is dat in plaats van een paar grote gebouwen, hebben ze hier veel kleine huisjes met ongeveer twee klassen. 's Ochtends heeft Bachillerato les (4e - 6e middelbaar), in de namiddag komen de kinderen van Básico (1ste leerjaar tot 3de middelbaar). Nog een verschil is dat er honden over de speelplaats lopen :s, gelukkig blijven die steeds op een afstand. De rector Favio begroet ons hartelijk en stelt ons voor aan zijn team. De leerkrachten Engels zijn María (eerste jaar), Janeth (tweede jaar) en Diego (derde jaar). Ze zijn erg gemotiveerd en zeggen me dat ze verheugd zijn met mijn komst. Ook een leerkracht, Carmen, en de directeur van Becerra, nemen deel aan de vergadering. Ik stel me aan hen voor en leg uit wat mijn stage inhoudt en vraag hen wat hun ideeën zijn. De leerkrachten willen niet enkel de lessen verbeteren, maar vooral ook aan hun eigen Engels werken, door bijvoorbeeld conversatieklassen te organiseren.
Na de vergadering rijdt Daniel ons doorheen de stad om een beeld te krijgen. In het midden van de stad is een heuvel van waaruit je de helft van de stad kan zien (foto's). Daarna rijden we naar mijn gastgezin... Carmen en Joseph (Pepe) hebben 3 kinderen: Joselyn (19), Paola (17) en Nicolas (8). Ik slaap op de kamer bij Paola. Na de kennismaking vertrekken Elke en Daniel en installeer ik me in de kamer. Pepe en Carmen gaan naar de winkel en Paola, Nicolas en ik spelen een-twee-drieën en een kaartspel van hier. (Joselyn is nog op de universiteit) Carmen begint aan het eten: rijst met kaas en gebakken patatjes. Na het eten geef ik hen de cadeautjes die ik mee had van thuis. 's avonds krijg ik chocolade aangeboden met 'een beetje' likeur... Voor hij gaat slapen lees ik Nicolas de drie biggetjes voor. Ik heb een goed gevoel bij het gezin! Maandagochtend ging ik opnieuw langs bij immigratie om mijn paspoort op te halen. Dit keer ben ik vrij snel weer buiten, hoewel de vrouw die me hielp het eerst niet vond... Terug op het kantoor aangekomen werk ik verder aan de voorbereiding van mijn introductie en de vergadering. We eten nog snel iets in een vegetarisch barretje, we kregen een menu met soep rijst en fruit voor 5 dollar. Om 14 vertrekken we naar Santo Domingo. Onderweg hebben we mooie uitzichten tussen de bergen. om half vijf komen we aan in het hotel. Ik krijg een kamer met airco!! Nadat w ons even opfrissen, toont Elke me "El Paseo" waar ik inkopen kan doen, het winkelcentrum oogt erg Amerikaans. We eten er een Pan de Yuca. Rond 9 uur zijn we weer op hotel. Ik bel nog even met vokke, die niet kon slapen en daarna ga ik naar bed. I werd wel regelmatig wakker van de zenuwen, want morgen staat me een grote dag te wachten: ik zal mijn gastgezin leren kennen.
Vrijdag gaan we voor het eerst naar het vvob kantoor waar ik de collega's leer kennen. Elke geeft me meer uitleg over wat VVOB doet en wat mijn taken zullen zijn. Na het eten brengen we mijn gsm abonnement in orde en moeten we mijn visum laten registreren. Na enkele uren wachten op het bureau van immigratie is het eindelijk mijn beurt. Daarna neem ik de taxi terug naar vvob, waar we meteen vertrekken want het is ondertussen al 20 na vijf. 's Avonds werk ik aan mijn blog en lees ik nog wat.
Zaterdag slaap ik uit, werk ik in de voormiddag aan wat taken voor vvob. 's Middags eten we frietjes met sla en een eitje. Daarna gingen we muurklimmen (zie foto bij foto's en video's). Ik ga op tijd slapen want morgen staat ons een stevige bergwandeling te wachten. Zondag vertrekken we om half acht richting Ilaló. Daar woont een gezin op een volledig biologische boerderij en we vertrekken samen met hen vanaf hun huis. De wandeling naar de top loopt via een steil pad, en geeft prachtige uitzichten over het dal (zie foto's). Het was een zware wandeling door de warmte en de ijle lucht, maar ik haalde de top van bijna 3200 meter! We keerden terug via dezelfde weg en komen al snel terug aan op de boerderij. We maken samen pizza's met de ingrediënten van op hun boerderij. We keren rond zes uur huiswaarts, waarna we nog een kort bezoekje brengen aan de supermarkt. Ik koop er een pot choco, voor wanneer ik bij mijn gastgezin terechtkom, waar die dingen iets moeilijker te verkrijgen zijn dan hier in de hoofdstad. Morgen vertrekken we naar Santo Domingo waar we eerst een nacht in het hotel verblijven en dinsdag houden we een vergadering. Na de vergadering bezoeken we de twee scholen en 's avonds zal ik mijn gastgezin leren kennen, spannend! un abrazo Mieke Om zes uur gaan onze wekkers af. Uiteindelijk nog best goed kunnen slapen. We kwamen aan op Schiphol rond zeven uur en het was er nog erg rustig, omdat we niet meteen afscheid wilden nemen dronken we nog een koffie (en ik een chocomelk).
Dan was het moment aangebroken om afscheid te nemen, wetende dat het 3 maanden zal duren voor we elkaar terugzien. We beslissen om het niet te lang te rekken en mijn ouders, zus en broer vertrekken wanneer ik in de rij om de bagage in te checken sta. Ik geraak vlotjes door de check-in en de douane. De vlucht verliep vrijwel vlekkeloos. Ik hield me bezig met het lezen van 'De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine' en bekeek ook de film. Voor me zat een nieuwsgierig jongetje dat af en toe meekeek naar de film of een gekke bek trok. Ik had mezelf een plekje aan het raam geboekt. Spijtig genoeg was het spectaculairste deel, de Andes, bedekt in wolken en mist. We maken een rustige landing en een deel van de passagiers stapt uit, de rest gaat verder naar Guayaquil. Op de luchthaven werd ik opgepikt door Elke, een van de begeleiders van VVOB en de persoon bij wie ik het weekend zal doorbrengen. Om zes uur lokale tijd kwamen we aan in Quito, waar Elke met haar gezin woont. Ondertussen was het in België al middernacht, dus ik begon erg moe te worden. Ik leer het gezin van Elke kennen: haar man is Ecuadoriaan en ze hebben drie kinderen. Er bleef een vriendinnetje slapen dus het was een full house! Ik wilde niet te vroeg gaan slapen omdat ik dan sneller kon aanpassen aan de lokale tijd. Om tien uur kruip ik onder de wol en om twee uur ben ik weer wakker. Gelukkig raakte ik al snel terug in slaap. Morgen is het zo ver: om 10:15 stijgt het vliegtuig op, 12 uur later zal ik aankomen in Ecuador.
Tot deze ochtend had ik niet te veel last van zenuwen, maar ik denk dat ik nu alles ineens krijg... Vanavond rijden we met het hele gezin naar Schiphol, zodat we morgen niet te vroeg moeten opstaan en om wat stress van het verkeer te vermijden. Voor onderweg heb ik een aantal boeken bij en mijn laptop. Wanneer ik aankom in Ecuador zal ik opgehaald worden door een van mijn begeleiders van VVOB. De eerste dagen breng ik door in de hoofdstad, hier is ook het kantoor van VVOB. Ik zal in die dagen meer informatie krijgen over de stage waarna ik verderreis naar Santo Domingo. Hier zal ik mijn stage beginnen en ik verblijf er in een gastgezin. Dat is het voorlopig denk ik iHasta la proxima! |
Wie ben ik?Ik ben Mieke Van der Keilen, studente aan de lerarenopleiding in Heverlee. Ik zit in mijn derde jaar. Ik zal mijn laatste semester doorbrengen in het verre Zuiden: in Ecuador. www.vvob.be
@vvobecuador op FB |